دوام و سختی: گرانیت به دلیل سختی و دوام خود، به دلیل ساختار کریستالی به هم پیوسته ای که در طول خنک شدن آهسته ماگما ایجاد می شود، مشهور است. این باعث می شود در برابر خراش و سایش مقاوم باشد و برای سطوحی که استفاده منظم را تحمل می کنند ایده آل است.
بافت و اندازه دانه: بافت فانریتیک گرانیت که با دانه های قابل مشاهده با چشم غیرمسلح مشخص می شود، مشخصه تشکیل کریستالی آهسته آن است. اندازه و چینش این دانه ها می تواند متفاوت باشد و به هر قطعه گرانیت ظاهری منحصر به فرد می بخشد.
تنوع رنگ: رنگ گرانیت بسته به ترکیب معدنی آن می تواند از صورتی تا خاکستری متغیر باشد. کوارتز معمولاً یک رنگ خاکستری یا سفید ایجاد می کند، در حالی که فلدسپات رنگ های صورتی، نارنجی یا آبی را اضافه می کند. وجود مواد معدنی دیگر مانند میکا می تواند سایه های سیاه یا سبز را ایجاد کند.
چگالی و تخلخل: گرانیت معمولاً دارای چگالی بین 2.65 تا 2.75 g/cm³ است. این سنگ در مقایسه با سایر سنگ ها نسبتاً کمتر متخلخل است و به استحکام و مقاومت آن در برابر هوا کمک می کند.
مقاومت شیمیایی: گرانیت به طور کلی در برابر اسیدها و قلیاها مقاوم است و آن را برای تاسیسات مختلفی که قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی ممکن است مناسب است.
پایداری حرارتی: نقطه ذوب بالا و توانایی مقاومت در برابر تغییرات دما، گرانیت را به ماده ای عالی برای کاربردهای در دمای بالا تبدیل می کند.
تشعشع: گرانیت طبیعی حاوی مقادیر کمی از عناصر رادیواکتیو مانند اورانیوم است که می تواند گاز رادون را منتشر کند، البته معمولاً در سطوح بسیار پایین و ایمن.